Verschenen in Bierpassie nr. 87, juni 2020
363 brouwerijen, 262 bierfirma’s, 7 bierstekerijen, 15.075 cafés, 33.633 eetgelegenheden, 5,3 horecazaken per duizend inwoners. De cijfers van brouwerijen, bierfirma’s en stekerijen werden begin maart verspreid door Zythos, de horeca-cijfers dateren van eind 2018 omdat meer recente gegevens niet beschikbaar zijn.
De voorbije tien jaar is het horeca-aandeel in het gezinsbudget gestegen van 4,9% naar 6,6%, terwijl dat voor kledij is gedaald van 5,3% naar 4,6%. 85% van de toeristen beveelt Vlaanderen aan als een bestemming waar je lekker kan eten en drinken, terwijl ‘slechts’ 80% de kunststeden 63% het kunst- en cultuuraanbod aanprijst.
Zes op tien Belgen verkiezen bier op café omwille van het unieke kader (51%), het gemoedelijke
karakter (38%) en het bredere aanbod (37%). 70% van het Belgisch bier wordt uitgevoerd en maakte van België zelfs de grootste bierexporteur ter wereld.
Cijfers die de immense belangrijkheid van onze bier-, eet- en tafelcultuur illustreren aan de vooravond van de corona-crisis. ‘Fier op ons bier’ was geen holle slogan, het was een begrip, een levenswijze die door de Unesco zelfs werd erkend als immaterieel cultureel erfgoed, net zoals bijvoorbeeld de Franse gastronomie of de mediterrane eetcultuur.
Hoe gaat die biercultuur eruit zien in het post-corona-tijdperk? Tientallen jonge brouwers hebben duizenden euro’s geïnvesteerd in kleine tot middelgrote installaties, flessen, glazen en promotiemateriaal. Elk verkocht glas bier was broodnodig voor hun afschrijvingen. Brouwerijen liggen stil, het horecakanaal met zijn zonnige terrassen en zijn biergastronomische menu’s is gesloten, verkoopcijfers zijn ingezakt, pilootprojecten zijn opgeschort of geschrapt, export verloopt moeizaam en buitenlandse toeristen blijven eveneens in eigen land.
Begin mei gaat het nog altijd over de sinds half maart stilgelegde voetbalcompetitie, de geschrapte wielerkalender, gesloten musea en tentoonstellingen. Over door de Unesco erkend immaterieel erfgoed, wat de Belgische biercultuur is, wordt niet gesproken. Hooguit wordt er gesproken over de – terechte – noodzaak voor een horeca-herstelplan maar hoe wij die biercultuur met zijn interactieve bierbeleving terug op gang gaan trekken? Daarover mogen politici, overheden, toeristische diensten en belangenorganisaties zich eens bezinnen, tussen pot en pint, en wellicht nog niet aan de hoek van de toog.