Te gemakkelijk wordt tegenwoordig aangevoerd dat bier in blik beter is. Blikverpakking beschermt het bier beter tegen versnelde veroudering door de inval van licht en lucht. Maar, blikverpakking heeft ook zijn beperkingen.
Wie bier proeft, ervaart wellicht dat het mondgevoelen en de bierbeleving tussen bier uit de fles of het blik verschillend zijn. Dat heeft alles te maken met het verschillend gehalte aan koolzuurgas. Na alcohol is koolzuur de tweede belangrijkste smaakmaker. De ‘bubbels’ dragen immers bij tot het aroma, de schuimvorming, de smaak en de rondheid (volmondigheid) van een bier. Het koolzuurgasgehalte van een bier volgt ook het alcoholgehalte ervan: een bier met een alcoholgehalte van 9,5 %vol. vergt doorgaans een koolzuurgasgehalte van 9,5 gram/liter.
Technisch is het alsnog niet mogelijk om dat koolzuurgasgehalte te bereiken in een blikje, want het zou bol komen te staan en ontploffen. In blikjes kan je maar satureren tot 4,5-5 gram/liter koolzuurgas.
Voor pilsbieren en dorstlessende bieren tot 5 %vol. alcoholgehalte speelt dat weinig of geen rol. Voor sterkere degustatiebieren zal de smaakbeleving veranderen. Wanneer je een bier van 9,5 % vol. slechts 5 gram/liter geeft, smaakt het wat zachter en zoeter. Het vertoont dan ook een minder riante schuimkraag.
Wanneer je bier uit blik nog gaat uitschenken in een glas, verlies je bijkomend nog redelijk wat koolzuurgas waardoor het snel plat wordt en mogelijk friszurige toetsen snel verdwijnen. Bier uit blik drink je daarom vaak beter rechtstreeks uit het blik.
Een ander, fundamenteel, verschil is dat je bieren die traditioneel met hergisting op fles worden aangeboden niet kan inblikken. Er wordt bijgevolg een gefilterde variante afgevuld in blik. Ondertussen heeft de trappistenbrouwerij van Chimay al wel succesvol geëxperimenteerd met zijn Cinq Cents met hergisting in blik.
